আশ্বিনে
শুক্লপক্ষে প্রতিবর্ষং দুর্গাং পূজয়ন্তি
ভারতবাসিনঃ। বিশেষেণ ভারতদেশস্য পূর্বস্যাং দিশি, বঙ্গঃ,
অসমঃ, অরুণাচলঃ, মণিপুরঃ, ত্রিপুরা ইত্যাদিষু রাজ্যেষু অয়ং মহোৎসবঃ উৎসাহেন প্রবর্ততে। মণ্ডপে মণ্ডপে
মৃত্তিকা-প্রতিমাং নির্মায় বহুলক্ষম্ জনাঃ আনন্দং লভন্তে।
দেবাসুরসংগ্রামে মহিষাসুরেণ ভয়ংকরং যুদ্ধম্ প্রবৃত্তম্। তস্মিন্
বিজয়ার্থং সর্বে দেবাঃ মিলিত্বা সংযুক্তাং শক্তিং নির্মায় অযুধ্যন্ত।
অতঃ ইয়ং পূজা শক্তিপূজাপি কথ্যতে।
रामायण निबंध: | Sanskrit Essay on Ramayana रामस्य अयनं (चरितं) रामायणम् । रामायणम् आदिकाव्यं सर्वेषां काव्यानां जीवातुभूतं च भवति । रामायणं महाभारतवत् कश्चित् इतिहासग्रन्थः भवति । संस्कृतसाहित्ये रामायणवत् प्रसिध्दः लोकप्रियः च अन्यः ग्रन्थः नास्तीति वक्तुं शक्यते । नीतिदृष्ट्या काव्यात्मकदृष्ट्या लोकोपकारकदृष्ट्या च रामायणस्य महत्त्वं वर्धते । पितृपुत्रधर्मस्य पतिपत्नीधर्मस्य भ्रातृधर्मस्य तथा अन्यकौटुम्बिकधर्मस्य च आदर्शभूतः अयं ग्रन्थः ॥ आदिकाव्यस्य रामायणस्य कर्ता श्रीमद्वाल्मीकिः । श्रीवाल्मीकिः पूर्वं कश्चित् तस्करः आसीत् रत्नाकरः इति नाम्ना । सप्तर्षीणां दर्शनानन्तरं राममन्त्रजपपूर्वकतपसा रत्नाकरः वाल्मीकिः संजातः । रामायणे न केवलं युध्दमात्रं वर्णितम अपि च सकलालङ्काराणां प्रकृतिसौन्दर्यस्य च् धर्मस्य च वर्णना दृश्यते । सरलसंस्कृतभाषापठनार्थम अत्यन्तओपयिगि साधनं च भवत्येतत् ॥ रामायणम् आदिकव्यम् इति प्रसिद्धम्। इतिहासग्रन्थः इत्यपि भाव्यते एतत्। एतस्य ग्रन्थस्य रचयिता वाल्मीकिः। किरातकुले उत्पन्नः सः नारदस्य उपदेशात् तपः अकरोत्। तस्य शरीरम् आवृत्य वल्मीकः उत्पन्नः। ततः सः बहिः